تمرین هایی برای بهبود نوروپاتی دیابت

اگر درد عصبی یا نوروپاتی محیطی به علت دیابت دارید، شواهدی وجود دارد که فعالیت فیزیکى ممکن است موجب بهبود یا تشدید آسیب عصبی شود.

افراد مبتلا به دیابت همیشه باید با پزشکان خود در مورد این که کدام برنامه ى ورزشی برای آنها مناسب است مشورت کنند. افراد مبتلا به دیابت نیاز به تمرین منظم در درمان مداوم خود دارند.

هنگام نوروپاتی دنبال ورزش هاى سبک باشید.

تمرینات سبک  برای بسیاری از افراد مبتلا به دیابت مفید و قابل تحمل هستند. تمرین هایی مانند شنا، ایروبیک در آب و یوگا معمولا انتخاب های خوبی هستند. این تمرین ها همچنین ممکن است به شما در بهبود مهارت های تعادل و آرامش کمک کنند. تمرینات سنگین ممکن است علائمی مانند نوروپاتی محیطی را بدتر کنند یا موجب آسیب شوند.

بر ترس غلبه کنید.

برای بسیاری از افراد مبتلا به دیابت و نوروپاتی محیطی، یک برنامه ورزشی منظم چیزی است که آن ها برای مدتی انجام نداده اند. شما باید ورزش کنید، اما به آرامی و به تدریج در طول روزها و هفته ها شروع کنید. می توانید حدود 30 دقیقه در روز، پنج بار در هفته ورزش کنید.

تمرین تعادل

با نوروپاتی محیطی، گاهی ایجاد تعادل دشوار است. با انجام برخی تمرینات ساده،مى توانید تعادل را بهبود بخشید. به عنوان مثال، می توانید با استفاده از بازوهای خود به آرامی از روی یک  صندلی بلند شوید تا به شما کمک کند. این تمرین را می توان به راحتی چندین بار در طول روز تکرار کرد و می تواند نشان دهد شما توانایی انجام کارهای ساده را بدون درخواست کمک  از دیگران دارید. تعادل بهبود یافته به شما کمک مى کند که گام دیگری در برنامه ى ورزشی خود بردارید.

تعادل در یک پا

افزایش دشواری در ورزش می تواند مزایای بسیار خوبی برای کسانی که با نوروپاتی محیطی ناشی از دیابت دارند، داشته باشد. یکی از این کارها تلاش برای تعادل بر روی یک پا است. قبل از تلاش برای انجام این کار ، باید در کنار یک شیء پایدار در حالت تعادل قرار بگیرید. تلاش برای انجام تعادل روی هر پا برای 30 ثانیه بدون تکیه به یک جسم ثابت ، یک هدف معقول است. این کار می تواند به اعتماد به نفس، قدرت و تعادل شما کمک کند.

با نوک  پا راه رفتن

تمرینات دیگری نیز وجود دارد که می تواند تعادل را بهبود بخشد. برای مثال، ایستادن نزدیک به یک جسم ثابت (یک میز یا یک صندلی). باید به آرامی روی انگشتان خود بلند شوید و موقعیت خود را تا زمانی که می توانید حفظ کنید. این کار را می توانید هر روز انجام دهید و بهتر است حداقل سه بار تکرار شوند.

قبل از اینکه شروع کنید چک شوید.

پزشک شما احتمالا قلب، چشم ها و پاهای شما را برای تعیین بهترین نوع ورزشى که می توانید بسته به هرگونه معلولیت انجام دهید، بررسی می کند. مراقبت های ویژه ی پا باید انجام شود چرا که نوروپاتی محیطی ممکن است زمانی به میان آید که شما متوجه تاول و زخم هایى روی پاهایتان شوید که در حال پیشرفت باشند.

کفش مناسب

افراد دیابتى مبتلا به نوروپاتی محیطی باید توجه ویژه ای به پاهایشان داشته باشند. یک جفت کفش ورزشی مناسب یکی از راه های خوب برای جلوگیری از مشکلات پا، مانند زخم پای دیابتی، خراش یا تاول است.

همراه داشتن خوراکى قندى

افراد مبتلا به دیابت که ورزش مى کنند بهتر است همراه خود یک  خوراکى داشته باشند تا در صورت افت قند خون به دلیل ورزش چیزى بخورند.

قند خون و ورزش

برای افرادی که مبتلا به دیابت با نوروپاتی محیطی یا مشکلات دیگری هستند، ایده خوبی است که میزان قند خون قبل و بعد از ورزش را چک کنند. اگر متوسط ​​قند خون شما بیش از 250 میلی گرم در دسی لیتر باشد و شما دیابت نوع یک  داشته باشید، ممکن است بخواهید کتون ها در ادرار را بررسی کنید. اگر کتون ها متوسط ​​یا زیاد باشند، تمرین باید تا زمانی که سطح کتون پایین یا صفر شود ،به تعویق بیفتد.

با دوستان ورزش کنید.

ورزش برای فرد مبتلا به دیابت، علاوه بر لذت، می تواند یک رویداد اجتماعی باشد. شما و یک دوست می توانید زمان خوبی داشته باشید و یکدیگر را تشویق کنید تا به آرامی پیشرفت کنید.

کار جدیدی را امتحان کنید.

هنگامی که اعتماد به نفس و تعادل بیشتر ایجاد کردید، ممکن است زمان برای انجام یک فعالیت جدید باشد. برخی از پیشنهادات شامل بولینگ، رقص، گلف، و یا هر ورزش دیگری است که از فعالیت روزانه شما متفاوت است.

دکتر اعظم عرفانی فر متخصص داخلی ، فوق تخصص غدد و دیابت در تهران

برای پرسش از دکتر روی لینک مشاوره پزشکی کلیک کنید.